برده داری نوین
در زمان های قدیم تر، آنوقت که هنوز حتی برق نبود،افرادی بودند که برده افراد دیگری بودند .اغلب هم برده ها انسان های ضعیف تر جامعه ترصاحبان قدرتمند تر بودند.
آنموقع برده ها را از روی لباس یا فلزات اویزان بر گوش یا بسته در دست و ... میشناختند.
اما امروزه بردگان را با این نشانه های ساده نمیتوان شناخت بهتر بگویم وقتی که اندیشه انسان صعود کرد و به درجه ای از بلوغ رسید فهمید که هیچ انسانی بنده ی دیگری نیست و از آنرو این کار نهی شده در جامعه باقی ماند گذشت و گذشت تا اسم برده را عوض کردند .
حدس میزنید برده های امروز چه کسانی هستند؟
در این عصر که انسان به بلوغ فکری رسید و فهمید که استقلال حق اوست دیگر کسی نمی توانست برده داری را زیبا جلوه دهد.
اما راه چاره چه بود برای برده دار ؟
عوض کردن ظاهر و ثابت بودن همان باطن
طبقه ی انسان های امروز دوتاست :
یا برده دار یا برده
و برده های امروز بسیار بسیار بیشتر از برده های ان دوره و نسبت به صاحبان خود هستند.
بیایید بررسی کنیم که برده های ان دوره چه می کردند؟:
خدمت به ارباب در ازای گرفتن نانی و غذایی و جایی برای زندگی و مسبب راحت تر شدن زندگی ارباب
هر غذایی که او می داد و هر جایی که او میگفت
اما به برده امروزی دیگر نمی گویند چه بخور و کجا بخواب
بلکه می گویند هر جا میتوانی بخوبخوابهر غذایی که میتوانی بخور و هر جایی که میتوانی بربروآیا فکر میکنید این برده دارای اختیار است؟
برده ی امروز توانستن را با امید به خواستن پذیرفت خواستنی که فکر می کند ایجاد شدنیست.
برده های امروز همه فکر میکنند که روزی خواهد رسید که خود ارباب شوند چون امید کاذب در او ایجاد کرده اند.
مثال امید کاذب:یک پسر فقیر از روستاهای دور افتاده فلان استان توانست در کنکور رتبه نخست را کسب کند.
آیا این خبر دروغ است ؟ خیر اما امید کاذب است
شما به من بگویید چند درصد کسانی که در رشته پزشکی قبول می شوند ،فقیرند؟ چند درصد؟
با کمی تحقیق می توانید بفهمید که درصد بزرگی سهم کسانی است که در
خانواده ها ی طبقه بالا ی جامعه هستند.
امید چیزی است که در ما ایجاد میشود تا در رویای بالا رفتن این حقیقت را نتوانیم باور کنیم.
ما در هیپنوتیزم جهانی به سر می بریم یک هیپنوتیزم که در غرب بسیار بیشتر از ایران است
شاید بار ها برنامه های استعداد یابی را دیده اید این یک امید است .امید ایجاد اینده ای زیبا
شاید فکر کنید در غرب گل و بلبل است اما کل جهان در دو طبقه است که روز به روز در حال دور شدن ازهم است یکی فاصله گرفتن و افول از حقیقت و حقوق واجب انسانی و دیگری افول از مراتب انسانی
فرض کنید رستورانی را با کارگران و صاحب رستوران
بلا شک در امد صاحب انجا با کارگران قابل قیاس نیست اما او پولش را در چه راهی صرف می کند ؟
یا پسرش از گوشی پرچم دار جدیدی که امده ودر رسانه ها دیده از او پول میخواهد و یا دخترش از لباس هایی
که در تن مدل ها دیده
و...
مصرف گرایی
واقعا یک انسان به چند گوشی موبایل مگر نیاز دارد و به چند لباس
و میبینید زحمت آن همه کارگر فدای گوشی پرچم دار فلان شرکت آمریکایی می شود و یا صرف لباس های رنگارنگ یک شرکت
انگلیسی
اما که این طرز تفکر را به ان پسر یا دختر القا کرده که باید ان کالا را تهیه کند کالایی که
نداشتننش تاثیری در زندگی یک فرد با روح سالم ندارد.
دقت کنید روح سالم
این جا میفهمید که او بخاطر نیاز روحی اجتماعی خواستار چندین نوع لباس است و یا گوشی پرچم دار اما
چه کسی این ارواح را این قدر در تسخیر دارد و انهارا به ان چیزی که میخواهد سوق میدهد
رسانه :رسانه تاثیر مستقیمی بر این اتفاقات دارد و کنترل رسانه هم دست یک فرد قاعدتا غنی است.
ان فرد غنی است که دنیا را اداره میکند نه کسی ککهبرده ها ببخشید مردم فکر می کنند به او رای داده اند
مردم امریکا ترامپ را عامل اتفاقات و تصمیم ها می دانند اما او یک عروسک خیمه شب بازی است سایر هم
همینطور
مردم امروز فکر می کنند که صاحب اعمالند اما انها اانجام دهنده اعمال القا شده اند
و خدا می داند کی از این خواب بیرون خواهیم آمد.
