با نام الله
دجال خیلی وقته ظهور کرده؛ ولی هرچی میگذره، نشانه ها یا بهتره بگیم اثراتش بیشتر شده.
دجال یعنی فریب
وقتی که دروغ در ظاهر شدت میگیره
وقتی بعضیا برای عقب نیفتادن از بقیه، به جای تلاش سعی میکنن با دروغ خودشون رو جلوتر و بالاتر از بقیه نشون بدن.
چطور بگم!! البته اینا چیزاییه که خودم بهش رسیدم و تحلیلات شخصی بنده هستش.
دجال شدت گرفت درست زمانی که دو فضای مجازی خاص با نام های تلگرام و اینستاگرام و در زیر شاخه این ها بقیه شبکه های مجازی شکل گرفتن
وقتی که چیزی به نام تصویر پروفایل رخ نمایی کرد.
وقتی که چیزی به نام پسپسو استوری در اینستاگرام ایجاد شد.
و این ها چقدر ظاهر زندگیو مهم جلوه دادن و خودنمایی و تبرج رو در نظر ما مهم ساختن.
از این ها که بگذریم میرسیم به مسئله دروغ اجتماعی!!!
حالا دروغ اجتماعی چیه؟
دروغ اجتماعی یعنی شما خودتونو بالاتر از اون چیزی که هستی، بخوای نشون بدی.
از سمت پسران از نظر مادی، چون ذاتا دختران به علتهایی که خدا قرار داده براشون پول و قدرت حمایت پسر مهمه و از اونطرف از سمت دختران از نظر ظاهری، چون ذاتا برای پسران قیافه خیلی مهم تره.
نتیجه اینکه دختر در اجتماع پسران فراوانیو دورش میبینه و سردرگم در انتخاب و تا وارد رابطه بصورت جدی نشه نمیفهمه قضیه چیه و از طرف دیگر پسر هم همین طور تا وارد رابطه نشه نمیفهمه اصل موضوع رو.
خلاصه فرض کنیم دونفر با هم ازدواج میکنند و آن هم بصورت غیر سننتی. چی میشه؟
پسر به مرور احساس میکنه دختر اون قیافه ای که براش نمایان میکرده نیست و دختر هم میفهمه پسر، اون وضع مالی که نمایان میکرده رو نداره.
در نتیجه طرفین با توجه به سایر دروغ های اجتماعی پیرامونشون، احساس میکنند در انتخابشون اشتباه کردن در نتیجه اینکه احساس میکنند در حقشون ظلم شده و لایق چیزی بهتر هستن. البته صرفا اینطور نیست که متقابلا این اتفاق بیفته گاهی شاید یه طرفه باشه.
اینجا اگه هرچی دروغ های قبل از ازدواج شدیدتر باشه احتمال جدایی بیشتره.
وقتی که جدایی اتفاق میفته و برای هریک نفر بعدی وارد میشه و اینبار هم میبینن همون آشه و همون کاسه دیگه بیخیال میشن و میفهمن که همه ی اتفاق و افراد پیرامونشون ظاهری بیش نیست. البته 80 درصد اینطوریه و همون 20 درصده که امیدی برای جدایی فراهم میکنه.
درواقع رابطه ها هرچی بیشتر میشه فرد بیشتر متوجه دروغ ها میشه و به عبارتی واقع بین و هوشمندانه نگر میشه.
اما همه ی این مطالبو گفتم که به اینجای تحلیل برسم که هر دختر و پسری برای انتخای همسر، داری یک پیشفرض در ناخوداگاه خودشون هستن و خودشون هم نمیدونن. وقتی دختر با قیافه دروغین وارد میدان میشه درواقع نمیدونه که با این کارش داره خودش رو از نیمه گمشده واقعیش دور میکنه و اگر روزی در ناخوداگاه شخصی ایده ال باشه به علت تغییر دادن چهره الهی اش از عشق الهی بی بهره میشه.
فرضیه بنده اینه که همه باید خوده واقعیشونو نشون بدن و مطمئن باشن که با وجود نشون دادن خوده واقعی اگه تونستن وارد رابطه ای بشن اون رابطه خیلی بادوام تر از رابطه ای هست که با دروغ ایجاد شده باشه.
درکل علت رد شدن ها و نادیده گرفتن ها، امیدهای شخص هستش.
خب پسری که زیر سالش باشه و تحصیل کرده هم باشه تقریبا غیر ممکنه که بتونه در سالهای اولیه فارغ التحصیلیش به اندازه فردی که حداقل داره 5 سال کاسبی میکنه درامد داشته باشه ولی صد درصد اگه اهل کار باشه وضع مالیش خوب خواهد شد.
اما مشکل امروزه جامعه ما اینه که دختر ها به پولدار شدن و حامی شدن فردی که تازه وارد بازار کار شده امید ندارن و از اونطرف پسرهایی که بعد از چندسال کار کردن وضع مالیشون خوب. شده دیگه تن به ازدواج نمیدن و علتش هم اینه که براشون دست یافتنی شده همه چی و کلا یه ویژگی بارز یه پسر اینه که چیزی که براش دست یافتنی باشه و نخواد برای بدست اوردنش تلاش خاصی بکنه، بی اهمیت میشه.
دارم کد میدما😂😂😁
خب نتیجه اینکه
دروغ های اجتماعی و امید واهی سبب نادیده گرفته شدن عشق زمینی میشه.
