هدف

به نام خالق هستی

 

هدف انسان

اوضاع جامعه ایران رو امروز بسیار نابسامان میبینم. نه فقط از بعد اقتصادی بلکه از بعد های مختلف که بر این معضل دامن زده. 

از جمله این معضلات اهداف نو پا و فرسایشی و کاذبی است که در جامعه بجای اهداف والای انسانی خودنمایی می کند. متاسفانه همه مان در گیر این هیپنوتیزم جهانی شده ایم و اهداف انسانی از یادمان رفته. اهدافی که مارا به رستگاری حقیقی خواهد رساند.

وقتی هدف صرفا پول و لذت های دنیوی شود چیزی برای انسانیت جز بی بند و باری باقی نمی ماند. جامعه ایران امروز در گیر باورهای غربی شده و این معضل مخصوصا در دانشگاه ها بسیار افزایش یافته است. ایرانی هایی که صرفا با دیدن فیلمهای هالیوودی از آنها ایده های فرهنگی گرفته و فرهنگ و هویت اسلامی را از یاد برده است. امروزه دانشگاه ها به جایی بدل شده تا نشان دهد پول و مد و مادی گرایی چقدر مهم است و کسی که فاقد این ویژگی ها باشد چقدر تنها خواهد شد اما ای کاش فقط در دانشگاه ها این گونه بود این معضل به جامعه بسیار نزدیک شده بطوری که یکی از مدهایی که اوایل خیلی زننده و ناملموس بود به چیزی طبیعی تبدیل شده و حالا هر کس که فاقد آن مد خاص است فاقد قدرت و جایگاه اجتماعی نمایان میکند. امروزه جامعه ما پر شده از افرادی که مشتاق معروف شدن هستند کسانی که تبرج را به عنوان هدف بر گزیده اند

در چنین جامعه ای در صورت عدم پیروی از فرهنگ های مد شده به شدت انسانی که نیاز به اجتماعی شدن دارد؛ منزوی شود. 

از یاد بردن هدف های واقعی زندگی ما را بر آن داشته که به پوچ گرایی روی بیاوریم. جامعه ای که عشق در آن کم کم به یک داستان و افسانه تبدیل می شود. جامعه ای که از ضعف اقتصادی زیاد به یک اسارتگاه انسانی تبدیل شده. جایی که فرد وقتی ازدواج کند نه راه پس دارد و نه راه پیش. و ملزوم زندگی راحت داشتن پول و کار به اندازه کافی است آن هم یعنی زمانی که در دوران مجردی طولانی بتوانی به پول کلانی دستیابی تا تازه بتوانی زندگی معمولی و ارضا کننده ای را داشته باشی. از مشکلات زیاد این اتفاق مسیر حرکت به سمت هدف است که پر از چاله هایی است که انسان را مجبور به تسلیم شدن میکند. جوانی که ضعف جنسی دارد مجبور میشود برای ارام کردن این نیاز از راه نامشروع اقدام کند چون راه مشروع او را از هدف دور خواهد کرد. چنین فردی در این مسیر طولانی رسیدن به هدف به مرور عادت به سبک زندگی قبل از رسیدن به هدف پیدا می کند و تا سالهای زیادی مجرد باقی می ماند. این فرد شاید اگر هم ازدواج کند فقط برای بچه دار شدن باشد. در جامعه امروز فیلمهای هالیوودی که پوچ گرایی را تبلیغ میکنند طرفداران زیادی پیدا کرده است. فیلمهایی که زندگی را بی هدف معرفی کرده و از تنهایی ادمها می گوید. انسانی که هدف هایش کوچک شده و دیگر نمی تواند سر خود را جلوی خدا بالا بگیرد و گاهیی از عذاب وجدان کارهایی که کرده میخواهد حقایق معنوی را نادیده بگیرد. متاسفانه روز به روز در جامعه تعداد افراد مد گرای هر دسبه بندی زیاد شده و متاسفانه فرمانده این مدگرایی انسانی مادی است. روزی که دختر های زیباتر زودتر ازدواج میکردند تبدیل سده به روزگاری که هرکسی زیبا تر و از نظر ظاهری مورد توجه تر است بیشتر مجرد می ماند. روزگاری که ازدواج در سن های کم با روح پاک به ازدواج به سن هایی رسیده که روح فرد آن پاکی گذسته را ندارد. زوج هایی که در فکرشان افراد مختلفی که با انها بوده اند رژه می رود. جوانانی پر از هدف هایی که در نهایت منتهی به پول ختم میشود. روزگاری که دختران و پسران میبایست با ازدواج باهم کامل می شدند و زندگی را میساختند تبدیل شده با افراد مجردی که برای مستقل شدن دست و پا می زنند تا هرچه زودتر بتوانند پس از رسیدن به هدف تازه شاید ازدواج کنند.

یکی از مشکلات بزرگ این جامعه سیستم آموزشی بسیار بد آن است که توانایی آن را ندارد بتواند افراد را آنگونه که باید و در وقت معین تحصیل دهد. از نظر بنده تحصیلات هر فرد با ید همزمان با رسیدن به سن بلوغ  پایان یابد. و پس از آن فرد به بخش کاری جامعه وارد شود اما متاسفانه حتی تا 30 سالگی فرد درس میخواند و در این 15 یا 21 سالی که در سن بلوغ است هزاران اتفاق خواهد افتاد که اورا روز به روز از هدف اصلی دور خواهد کردِ.

جامعه ای پر شده از افراد مدرک گرا که با اینکه سر آخر اغلبشان چیز خاصی از آنچه خوانده اند نمی دانند و مهارت خاصی نیز ندارند بر آن غره شده اند. اینجا ایران سال 1399 هجری شمسی جامعه ای در گیر نفوذ فرهنگ مادی گرایی و پوچ گرایی جامعه ای که برای بدست اوردن پول باید مجرد ماند جامعه ای که هدف های آن به چیزهای دنیوی محدود شده و ای کاش هر چه زودتر این دوران تاریخ به پایان خود برسد و بشر رنگ حقیقی هدف های انسانی را ببیند و به حقیقت خود نزدیک شود.

به امید ظهور خلیفه بر حق الهی آقا امام زمان عج

اللهم صلی علی محمد و آل محمد